Het wordt spectaculair. Beloofd. is de originele debuutroman van Zita Theunynck (1989) uit 2017. De originaliteit zit al in de titel die misschien wat stoer klinkt maar toch vooral nieuwsgierigheid opwekt. Ook de mooie vormgeving en de ongewone verhaalstructuur dragen bij tot de originaliteit. Dit is een verhaal over de liefde tussen twee jonge twintigers geschreven door een jonge schrijfster met een unieke stem.
Brieven
Anna staat op een leeg perron in Montpellier, de tranen stromen over haar wangen. Op de TGV die het station verlaat ligt een boek met daarin 23 mooie, ontroerende en vaak ook grappige liefdesbrieven van Leonard. Je krijgt de brieven meteen na elkaar te lezen in het eerste deel van het boek, zonder enige context. Een leuk idee van Theunynck om de lezer op die manier te prikkelen en op het verkeerde been te zetten. In het tweede, langste deel krijg je het verhaal achter de brieven, verteld door Leonard. Het verhaal speelt zich af in één eindeloze zomer waarin hoop en teleurstelling elkaar afwisselen. Het boek eindigt met Anna’s versie van het verhaal. En pas dan vallen alle puzzelstukjes op hun plaats.
“De wereld in de literatuur is grijs. En dat is goed, want ik heb jarenlang in zwart-wit geleefd. Grijs is prachtig.”
Liefdesverhaal
Volgens de flaptekst is Het wordt spectaculair. Beloofd. een liefdesverhaal, en is het er geen. Anna en Leonard ontmoeten elkaar aan de kassa in de supermarkt en spreken daarna regelmatig af. Ze raken aan elkaar gehecht, maar hebben het moeilijk hun gevoelens onder woorden te brengen. Hun relatie is moeilijk te definiëren, Anna en Leonard schipperen voortdurend tussen vriendschap en liefde, tussen aantrekken en afstoten.
“We zijn zoals beste vrienden nooit kunnen zijn, maar we zijn geen koppel. We zweven ergens tussen alles in.”
Bindingsangst
Zowel Anna als Leonard hebben geen gemakkelijke jeugd gehad. Ze zijn beiden geconfronteerd met verlies en vinden het moeilijk om zich kwetsbaar op te stellen. De onwennigheid, de twijfels en angsten van de protagonisten zijn supermooi beschreven. Nooit eerder las ik zo’n pakkend verhaal over bindingsangst.
“Als hongerige honden verslonden we elkaars woorden, blikken, gedachten. En tegelijkertijd deden we niets meer dan zeggen, zien, verlangen. Niet dat ik niet wilde: je veroveren en verslinden. Maar ik deed het niet. Vraag me niet waarom.”
Authentiek
De auteur bewaart mooi het evenwicht tussen donker en licht. De dialogen zijn sterk geschreven en bevatten een behoorlijke dosis humor. Zowel de personages als de gesprekken die ze voeren komen authentiek over. Het is bijna onmogelijk om niet van Anna en Leonard te houden. Het verhaal leest bovendien als een trein. Theunynck schrijft helder, met korte, eenvoudige zinnen waar toch veel schoonheid in schuilt.
“Jij straalde zomer uit en de wind waaide mee op jouw ritme. Zo’n avond was het.”
Heimwee
Soms heb ik heimwee naar een boek van zodra ik het uit heb en uit mijn leesroes ontwaak. Het wordt spectaculair. Beloofd. is zo’n boek. Dus ja, Zita Theunynck maakt haar belofte uit de titel zeker waar. Maar misschien op een iets andere manier dan je zou verwachten. Dit is geen ingewikkelde, hoogdravende literatuur waar je je moet doorworstelen, maar een gevoelig en eerlijk verhaal dat zeker smaakt naar meer.
2017 – Uitgeverij Vrijdag – 271 blz.