Lara Taveirne (1983) is een Belgische theaterregisseur en romanschrijfster. Ze studeerde af in de Germaanse talen. In 2014 debuteerde ze met De kinderen van Calais. Ze won er de Debuutprijs mee. Later volgden Hotel zonder sterren en Kerkhofblommenstraat. In 2021 verscheen Pluto, met als ondertitel Aan het einde van de weg rechtdoor. Mijn eerste kennismaking met Taveirne, en meteen een voltreffer.
Zwijgzame akkers
Het eerste deel van Pluto neemt je mee naar de nostalgische jaren 80, naar de kinderjaren van Antonia. Ze groeit op in een chaotisch gezin, met aan het hoofd haar excentrieke moeder Maria-Josepha en aan haar zijde drie oudere zussen van verschillende vaders. Antonia heeft haar eigen vader nooit gekend. Er hangt een mysterieuze waas rond zijn leven. In het voorjaar van 1987 koopt Maria-Josepha impulsief een vervallen dijkhuis op het platteland. Ze noemen de desolate plek, op meer dan een halfuur rijden van de stad, ‘Pluto’. Antonia is dan negen jaar oud en beleeft er de zomer van haar leven. Als volwassen vrouw keert ze terug naar het dijkhuis met een gebroken hart, een huilende baby in een draagdoek en een peuter aan de hand.
“Pluto was het land achter de kromming in het kanaal. De plek waar muggenzwermen boven de sloten zweefden. Het was de optelsom van de zwijgzame akkers, de gemorste mest op de kronkelweg, de zon die in een sopje was gestoken om extra fel te schijnen boven de paar boerderijen die ver uit elkaar over het landschap gestrooid waren.”
Leven zonder bijsluiter
Antonia’s dochter Loekie ontdekt vele jaren later de schrijfsels van haar moeder. Samen met Loekie duik je in het levensverhaal van de introverte Antonia. Je reist terug in de tijd, naar haar lievelingszomer in Pluto, innige momenten met haar zus Eliza, verwarrende schooljaren, verjaardagsfeestjes en logeerpartijen bij vriendinnen. Tijdens haar studententijd ontmoet ze haar grote liefde Youssef. Samen met hem beleeft ze haar gouden jaren. Ze gaan samenwonen en krijgen twee kinderen. Daarna sukkelt Antonia in een postnatale depressie. De roman zoomt ook in op de amoureuze escapades van Maria-Josepha (of ‘oma Zee’) en vertelt het pakkende verhaal van Antonia’s vader. De auteur mixt verschillende anekdotes, pakkende scènes en verhaallijnen tot een indrukwekkende raamvertelling over drie generaties vrouwen die met vallen en opstaan hun weg zoeken in het leven.
“De nieuwe school baarde me zorgen. Hoe zou ik weten waar lokaal 2f was? Was er een bepaalde methode om je tekenmap plus sportzak plus schooltas op de bagagedrager te bevestigen? Met welke wandelpas kon je het best de speelplaats oversteken? Waren boterhammen met kaas ouderwets of behoorde kaas bij het tijdloze beleg? Het werd me meer dan eens duidelijk: mijn leven was zonder bijsluiter geleverd.”
Parels van zinnen
Lara Taveirne schreef een ingenieuze, sterk gecomponeerde roman met een adembenemend mooie taal. Ze schrijft heel gedetailleerd, beschrijvend en zintuiglijk. Het resultaat is een poëtisch boek vol parels van zinnen en metaforen die zowel kracht als eenvoud uitstralen. De roman wisselt voortdurend van perspectief, heeft heel wat zijsprongetjes en dramatische plotwendingen. Bij veel andere auteurs zou dit storend werken, maar Taveirne komt er uitstekend mee weg dankzij haar levendige beschrijvingen en subtiele humor.
“In Pluto liet de zon ons dezelfde kant op groeien. Onze klokken stonden gelijk. Daar was samen nog niet deelbaar door apart.”
Hartverscheurend
Pluto is een hartverscheurende roman over moederschap, relaties, eenzaamheid en verlies. Over een intens verdriet dat drie generaties vrouwen met elkaar verbindt. Het is een hard en rauw boek, met een prachtige taal die troost en zalft. Lara Taveirne is duidelijk een groot talent. Ze heeft een eigenzinnige stijl, een scherp oog voor detail en een apart gevoel voor humor. Haar levensechte personages kruipen onder je huid. Het zijn authentieke, warme vrouwen die vol in het leven staan. Pluto is een verpletterend boek met een sterk verhaal dat lang blijft nazinderen.
“Mensen groeven tunnels naar elkaar, doodsbang om zichzelf tegen te komen.”
2021 – Uitgeverij Prometheus – 300 blz.