De Gentse Sien Volders (1983) debuteerde in 2017 met Noord. Oogst is haar langverwachte tweede roman. Ze ruilt het barre noorden van Canada in voor het broeierige Sicilië. Sien Volders baseerde zich bij het schrijven van dit boek op waargebeurde feiten. Ze las een artikel over de uitbuiting van Roemeense vrouwen in de tomatenteelt in het zuiden van Europa. Ze verdiepte zich verder in het onderwerp en trok ook zelf naar Sicilië. Het resultaat is een aangrijpende roman over arbeidsmigratie en moderne slavernij.
Spiegelpaleis
De Roemeense Alina reist met haar elfjarige zoon Lucian naar Italië. In haar thuisland ging de kruidenierszaak van haar ouders na de toetreding tot de Europese Unie failliet en verloor ze zelf haar job in een textielfabriek. Haar vader kreeg een beroerte en zijn gezondheidstoestand gaat zienderogen achteruit. Er zit dus niets anders op dan naar het buitenland te vertrekken en daar een betaalde job te zoeken. In Sicilië komen Alina en Lucian op een tomatenplantage terecht. Ondanks het harde labeur en de armzalige leefomstandigheden houdt Alina zich sterk, voor haar zoon én voor haar moeder, met wie ze telefonisch contact houdt.
“Gesprek na gesprek spinnen de vrouwen elk hun eigen werkelijkheid, een kantwerk met grote gaten: wat wordt verzwegen, wat wordt verteld? Aan weerszijden wordt geschrapt en afgewogen. Halve waarheden, in stukken gebroken verzinsels, aan elkaar gelijmd tot een nieuwe werkelijkheid. Een spiegelpaleis van schone schijn.”
Vriendschap
Zoon Lucian gaat naar school op het eiland en smeedt een bijzondere vriendschap met Paolo en Anwar. De auteur kiest voor een wisselend vertelperspectief waarbij Alina en Lucian elkaar afwisselen. Het contrast tussen een volwassen en een kinderlijke visie op de harde werkelijkheid werkt uitstekend in deze roman. De onschuldige speelsheid van Lucian en zijn vriendschapsband met Paolo en Anwar, die rassen- en klassenverschillen overstijgt, geeft het verhaal de nodige lichtheid en een sprankeltje hoop mee.
“De aanblik van Paolo en Anwar bij de bushalte is een eiland van rust, hun grappen en verhalen, een bundel vertrouwelijkheid en vriendschap die vanaf de achterbank opbokst tegen de rest van de bus.”
Ritme van de seizoenen
Sien Volders heeft een vloeiende, beeldende schrijfstijl. De beschrijvingen van het Siciliaanse landschap zijn erg filmisch, haar observaties zijn scherp en haar personages levensecht. Het boek bestaat uit korte hoofdstukken die meedeinen op het ritme van de seizoenen. Volders slaagt erin de spanning subtiel op te bouwen, waardoor je volledig in het verhaal zit en enorm meeleeft met Alina en Lucian. Je raast door het boek naar een zinderend einde dat je even sprakeloos achterlaat.
“Voor het eerst ziet ze hoe mooi dit land kan zijn, in dit seizoen dat ze als enige nog niet gezien heeft. Laag na laag wordt er een lichtgroene sluier over het dorre landschap gelegd. Eerst komen de grassen en de klaver, de frêle kruidkopjes, dag na dag hoger en steviger, knoppen vol belofte in de top.”
Overtuigend en geloofwaardig
Oogst is een boek dat beklijft, dat je met de neus op de feiten drukt. Het verhaal maakt thema’s als arbeidsmigratie, globalisering en moderne slavernij erg tastbaar. Tegelijk is het ook een verhaal over veerkracht, over vriendschap en de band tussen moeder en zoon. Het is duidelijk dat Volders heel wat research deed, ze weet waarover ze schrijft. Ze schreef met Oogst een overtuigende en geloofwaardige roman die je doet nadenken over de wantoestanden die nog steeds plaatsvinden op ons eigen continent en over het voedsel dat dagelijks op onze borden terechtkomt. Kortom, een must read!
2020 – Uitgeverij Hollands Diep – 220 blz.